Οι Αμερικανοί εμπνεύστηκαν από τον φιλελληνισμό του Λόρδου Βύρωνα και τα ανδραγαθήματα των Ελλήνων αγωνιστών. Λόγω της πολιτικής ουδετερότητας την οποία καθιέρωσε το Δόγμα Monroe τον Δεκέμβριο του 1823, δεν ήταν το επίσημο αμερικανικό κράτος, αλλά μεμονωμένοι Αμερικανοί που υποστήριξαν το κίνημα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Ένα κοινό νήμα για όλους αυτούς που παρακολούθησαν στενά και υποστήριξαν τον Αγώνα των Ελλήνων, που έζησαν από κοντά ή/και μετείχαν στα γεγονότα, ήταν η προσπάθεια να κατανοήσουν τη χώρα που συνάντησαν όχι ως καθρέφτη της αρχαίας Ελλάδας, αλλά ως ένα σύγχρονο έθνος που προσπαθούσε να ορθοποδήσει.

Πρόκειται για μια ιστορία ανθρώπων που είχαν επίγνωση της σημασίας του σκοπού και πίστευαν στην ανάγκη να μοιρασθούν την εμπειρία τους με τον κόσμο: η αλληλογραφία μεταξύ του Thomas Jefferson και του επιφανούς εκπροσώπου του νεοελληνικού Διαφωτισμού Αδαμάντιου Κοραή επικεντρώθηκε στη δημοσίευση των Ηθικών και της Πολιτικής του Αριστοτέλη και στην πολιτική ανάπτυξη της νεότερης Ελλάδας· η έκκληση του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη εκ μέρους των Ελλήνων επαναστατών προς τους «πολίτες της Αμερικής» (25 Μαΐου 1821) δημοσιεύθηκε στο North American Review —το παλαιότερο λογοτεχνικό περιοδικό του έθνους— από τον Edward Everett, που κατείχε την έδρα Καθηγητή Eliot της Ελληνικής Λογοτεχνίας στο Harvard· ο Everett χρησιμοποίησε όλες τις διασυνδέσεις του για να πείσει για την αναγκαιότητα της αμερικανικής βοήθειας και επέμβασης στην Ελληνική Επανάσταση· η δημοσιογραφική κάλυψη του πολέμου στην Ελλάδα ήταν άμεσα διαθέσιμη σε
εφημερίδες σε όλα τα μήκη και πλάτη των Ηνωμένων Πολιτειών, το ίδιο και οι ομιλίες πολιτικών που υποστήριζαν τις ελληνικές επιδιώξεις, όπως ο γερουσιαστής Daniel Webster και οι πολιτικοί Henry Clay και John Randolph.

Οι Αμερικανοί εμπνεύστηκαν από τα ποιήματα του Λόρδου Βύρωνα, τον άφατο φιλελληνισμό του και τη θυσία του στο Μεσολόγγι (1824), καθώς επίσης και από τα κατορθώματα Ελλήνων αγωνιστών τα οποία τους εντυπωσίασαν. Ο ποιητής Fitz-Greene Halleck, θαυμαστής του Βύρωνα, στο ποίημά του «Μάρκος Μπότσαρης» (1825), εκφράζει το θαυμασμό του για τον ήρωα. Ο Σουλιώτης Μάρκος Μπότσαρης πληγώθηκε θανάσιμα σε νυχτερινή έφοδο εναντίον του τουρκικού στρατοπέδου κοντά στο Καρπενήσι. Ο θάνατός του ενέπνευσε τη φιλελληνική λογοτεχνία και τη ζωγραφική, αφού παραλληλίσθηκε με τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες. Όπως και οι Σπαρτιάτες του Νέου Ανάχαρσι του Abbé Barthélemy (1788), έτσι και τα παλικάρια του Μπότσαρη θυσίασαν τη ζωή τους για να μην πάρουν οι Τούρκοι το κεφάλι του ως λάφυρο.

 

Οραματιστές https://freeandbrave.gr/ Super User